INICIO CRONOLOGICO DOCUMENTOS ESCRITURA CONCILIOS PAPAS AUTORES LUGARES MATERIAS EDICIONES
EDITORES

Encontrados 243 parágrafos que contienen el término "divorcio"

[§ 0093] • ALEJANDRO III, 1159-1181 • DIVORCIO POR CAUSA DE FORNICACIÓN

[De la Carta Literis tuae fraternitatis, al Obispo de Escester (Inglaterra), fecha incierta]

1181 0? 0?d 0001

[1.–][...] A tu consulta contestamos que, tanto por la confesión como por la sospecha vehemente y cierta de fornicación, sobre todo si puede probarse lo que se dijo sobre el parto y las maquinaciones de muerte, puede no sin razón darse sentencia de divorcio; de tal manera que el marido tenga licencia para casarse con otra una vez que haya muerto la primera; la mujer, en cambio, no tendrá esa esperanza de casarse.

  • Ver el texto en su idioma original

    +

    1181 0? 0?d 0001

    [1.–][...] Consultationi tuae taliter respondemus, quod tum ex confessione, tum ex huiusmodi violenta et certa suspicione fornicationis, praesertim, si quod de partu et machinatione mortis dictum est probari valet, non immerito potest sententia divortii promulgari, ita quidem, ut vir licentiam habeat mortua illa ducendi aliam, muliere sine spe coniugii remanente.
    [CI 2, 356]

[§ 0133] • SAN PÍO V, 1566-1572 • SACRAMENTO DEL MATRIMONIO

[Del Catechismus ex Decreto Concilii Tridentini, Parte 2, Capítulo VIII: El sacramento del matrimonio, editado por mandato de S. Pío V, 25 septiembre 1566]

1566 09 25 0020

20.–El vínculo matrimonial no puede disolverse por el divorcio.
Por el mismo testimonio de Cristo, Señor nuestro, se prueba fácilmente que por ningún divorcio puede disolverse el vínculo matrimonial. Porque si por la escritura (o sentencia) de divorcio estuviese libre la mujer del lazo conyugal, podría lícitamente casarse con otro hombre sin pecado alguno de adulterio. Y el Señor dice clara y terminantemente (1)[59]: Todo el que se separa de su mujer y vive con otra, comete adulterio. Por consiguiente, es bien claro que el vínculo matrimonial no puede disolverse por ninguna otra cosa fuera de la muerte. Confírmalo asimismo el Apóstol, diciendo (2)[60]: La mujer está ligada a la ley matrimonial, mientras viva su marido; pero, si fallece su marido, queda libre de dicha ley: cásese con quien quiera, con tal que sea según el Señor; y dice además (3)[61]: Pero a las personas casadas manda el Señor, no yo, que la mujer no se separe del marido; mas, si llega a separarse por justa causa, permanezca sin casarse el otro, o bien reconcíliese con su marido. El Apóstol concedió a la mujer que por justa causa se hubiera separado de su marido, la elección de o permanecer sin pasar a segundas nupcias, o reconciliarse con su marido; pero tampoco permite la Santa Iglesia al hombre ni a la mujer que se separe el uno del otro sin causas muy poderosas.

[59]. Matth. XIX, 9.

[60]. I Cor. VII, 39; Rom. 7, 2.

[61]. I Cor. VII, 10 et 11; Conc. sess. XXIV, can. 5 et 7 [1563 11 11b/5 y 7]; Conc. item Milev. c. 17, citatum 32, q. 7, cap. Placuit [0407 06 13/102].

  • Ver el texto en su idioma original

    +

    1566 09 25 0020

    20.–Vinculum Matrimonii divortio disrumpi non potest.
    Verum eodem Christi Domini testimonio facile comprobatur nullo divortio vinculum Matrimonii dissolvi posse. Si enim post libellum repudii mulier a viri lege soluta esset, liceret ei sine ullo adulterii crimine alteri viro nubere. Atqui Dominus aperte denuntiat: Omnis qui dimittit uxorem suam1[59], et alteram ducit, moechatur. Quare coniugii vinculum nulla re, nisi morte, disrumpi perspicuum est. Quod quidem etiam Apostolus confirmat, cum inquit (2)[60]: Mulier alligata est legi, quanto tempore vir eius vivit; quod si dormierit vir eius, liberata est a lege: cui vult, nubat, tantum in Domino; et rursus (3)[61]: His, qui Matrimonio iuncti sunt, praecipio non ego, sed Dominus, uxorem a viro non discedere: quod si discesserit, manere innuptam, aut viro suo reconciliari. Eam vero optionem Apostolus mulieri, quae iusta de causa virum reliquisset, detulit, ut aut innupta maneat, aut viro suo reconcilietur; neque enim sancta Ecclesia viro et uxori permittit ut sine gravioribus causis alter ab altero discedat.

    [59]. Matth. XIX, 9.

    [60]. I Cor. VII, 39; Rom. 7, 2.

    [61]. I Cor. VII, 10 et 11; Conc. sess. XXIV, can. 5 et 7 [1563 11 11b/5 y 7]; Conc. item Milev. c. 17, citatum 32, q. 7, cap. Placuit [0407 06 13/102].

[§ 0133] • SAN PÍO V, 1566-1572 • SACRAMENTO DEL MATRIMONIO

[Del Catechismus ex Decreto Concilii Tridentini, Parte 2, Capítulo VIII: El sacramento del matrimonio, editado por mandato de S. Pío V, 25 septiembre 1566]

1566 09 25 0021

21.–Por qué es conveniente que no se disuelva el Matrimonio de ningún modo.
Y con el fin de que a nadie parezca ser muy dura la ley matrimonial, porque por ningún motivo puede disolverse, se enseñará qué ventajas van unidas a esa ley. Y en primer lugar entiendan los hombres que, al contraer matrimonio (4)[62], se debe atender a la virtud y a la uniformidad de buenas costumbres antes que a las riquezas y a la belleza corporal; porque de este modo, seguramente, nadie podrá dudar que se favorece muchísimo al bien social. Además, si por el divorcio se disolviese el Matrimonio, acaso nunca faltarían a los hombres motivos pata separarse, que diariamente les inspiraría el enemigo irreconciliable de la paz y del pudor. Mas al presente, reflexionando los fieles que, aun cuando se vean privados de la vida y del uso matrimonial, están, no obstante, sujetos por el vínculo del Matrimonio, y que se les ha quitado toda esperanza de casarse con otra mujer, se consigue con esto que se van habituando a ser menos propensos a la ira y a la discordia. Y si, a pesar de esto, llegan alguna vez a divorciarse y no pueden sufrir largo tiempo la falta de su consorte, reconciliados fácilmente por medio de sus amigos, vuelven fácilmente a la vida conyugal.

[62]. Vide Thom., in IV, dist. 33, q. 2 art. 1 et sequent., et Bonav., in IV, dist. 33, art. 4, q. 1 et 2.

  • Ver el texto en su idioma original

    +

    1566 09 25 0021

    21.–Cur nulla ratione dissolvi Matrimonium expediat.
    Ac, ne forte alicui videatur durior Matrimonii lex, quod nulla unquam ratione dissolvi possit, docendum est quae sint cum ea utilitates coniunctae. Primum enim homines in coniungendis matrimoniis (4)[62] virtutem potius et morum similitudinem, quam divitias et pulchritudinem spectandam esse intelligant; qua quidem re communi societati maxime consuli nemo dubitare potest. Praeterea, si divortio Matrimonium dissolveretur, vix unquam dissidendi causae hominibus, quae iis ab antiquo pacis et pudicitiae hoste quotidie obiicerentur, decssent. Nunc vero cum fideles secum cogitant, quamvis etiam coniugii convictu et consuetudine careant, se tamen Matrimonii vinculo constrictos teneri, omnemque alterius uxoris ducendae spem sibi praecisam esse, ea re fit ut ad iracundiam et dissidia tardiores esse consueverint. Quod si interdum etiam divortium faciant, et diutius coniugis desiderium ferre non possint, facile per amicos reconciliati ad eius convictum redeunt.

    [62]. Vide Thom., in IV, dist. 33, q. 2 art. 1 et sequent., et Bonav., in IV, dist. 33, art. 4, q. 1 et 2.

[§ 0133] • SAN PÍO V, 1566-1572 • SACRAMENTO DEL MATRIMONIO

[Del Catechismus ex Decreto Concilii Tridentini, Parte 2, Capítulo VIII: El sacramento del matrimonio, editado por mandato de S. Pío V, 25 septiembre 1566]

1566 09 25 0022

22.–Los que se separan por escritura de divorcio, pueden de nuevo unirse matrimonialmente.
Acerca de esto, no pasarán en silencio los párrocos la saludable exhortación de San Agustín. Para enseñar a los fieles este Santo Padre que han de procurar sin dificultad reconciliarse con sus mujeres que hubiesen despedido de su casa por causa de adulterio, si estuviesen éstas arrepentidas de su pecado, les dice (1)[63]: ¿Por qué un marido cristiano no ha de recibir a la mujer que la Iglesia recibe? O ¿por qué la mujer no perdona a su marido adúltero, pero arrepentido, al cual ha ya perdonado Jesucristo? Porque si la Sagrada Escritura (2)[64] llama insensato al que vive con una esposa adúltera, se refiere a aquélla que, habiendo pecado, rehúsa arrepentirse y dejar la vida torpe en que se ha metido.
De lo dicho dedúcese claramente que los matrimonios cristianos son muy superiores a los de los gentiles y judíos en perfección y nobleza.

[63]. Aug. lib. II de adult. conjug., c. 6 et 9 [PL 40, 474-476].

[64]. Prov., XVIII, 22.

  • Ver el texto en su idioma original

    +

    1566 09 25 0022

    22.–Per libellium repudii separati possunt rursum coniungi.
    Sed hoc loco praetermittenda non erit pastoribus sancti Augustini salutaris admonitio. Is enim ut ostenderet fidelibus haud gravate faciendum esse ut cum uxoribus, quas adulterii causa dimisissent, si eas delicti poeniteret, in gratiam reducerentur: Cur, inquit1[63], vir fidelis non recipiat uxorem quam recipit Ecclesia? aut cur uxor viro adultero, sed poenitenti, non ignoscat, cui etiam ignovit Christus? Nam quod (2)[64] Scriptura stultum vocat qui tenet adulteram, de ea sentit quae cum deliquerit, poenitere et a coepta turpitudine desistere recusat.
    Ex iis itaque perspicuum est fidelium coniugia perfectione et nobilitate tum gentilium, tum iudaeorum matrimoniis longe praestare.

    [63]. Aug. lib. II de adult. conjug., c. 6 et 9 [PL 40, 474-476].

    [64]. Prov., XVIII, 22.

[§ 0142] • CLEMENTE VIII, 1592-1605 • INDISOLUBILIDAD DEL MATRIMONIO

[De la Instrucción Sanctissimus –sobre los ritos italo-griegos–, 31 agosto 1595]

1595 08 31 0005

§ 5.–[...] De ninguna manera permitan o toleren que se diriman los matrimonios entre cónyuges griegos o que se produzcan divorcios vinculares; y si de hecho hubiere sucedido alguna de estas cosas, declárenla nula e inválida.

  • Ver el texto en su idioma original

    +

    1595 08 31 0005

    § 5.–[...] Matrimonia inter coniuges Graecos dirimi, seu divortia quoad vinculum fieri nullo modo permittant, aut patiantur, et si qua de facto processerunt, nulla, et irrita declarent.
    [CICF 1, 345]

© Javier Escrivá-Ivars y Augusto Sarmiento. Universidad de Navarra