[0238] • PÍO IX, 1846-1878 • VALIDEZ DEL MATRIMONIO ENTRE INFIELES
De la Instrucción Cum matrimonium, del Santo Oficio, 18 junio 1856
1856 06 18 0001
[1.–] Puesto que es válido el matrimonio de infieles, contraído sin ningún impedimento de derecho divino o natural, se deduce que siempre que haya certeza moral de que el matrimonio se contrajo de esa manera, no existe necesidad alguna de renovar el consentimiento (en el caso de que se convierta alguno de los cónyuges). Ni tampoco, al que se ha convertido a la fe, se le puede obligar a que se separe del que, continuando en la infidelidad, está dispuesto a cohabitar pacíficamente y sin ofensa del Creador; esto último sólo puede hacerse cuando el cónyuge fiel o los hijos corran peligro de perder la fe.
1856 06 18 0001
[1.–] Cum matrimonium infidelium cui nullum obstet impedimentum iuris divini, aut naturalis, sit validum, ideo quotiescumque moraliter constet fuisse valide initum, nulla adest necessitas renovandi consensum (in casu conversionis unius coniugis), neque coniux ad fidem conversus cogendus est ut infidelem coniugem pacifice ac sine contumelia Creatoris cohabitare volentem deserat, nisi revera adsit perversionis periculum sive respective coniugis fidelis, sive prolis.
[CICF 4, 213-214]