[0244] • PÍO IX, 1846-1878 • CONSENTIMIENTO MUTUO Y VERDADERO
De la Respuesta del Santo Oficio, 22 agosto 1860
1860 08 22 0001
[1.–] La S. C. responde que se da firme y válido matrimonio siempre que el rito o ceremonias tenidas ante testigos, según la común creencia del lugar, manifiesten suficientemente el mutuo consentimiento de presente de los esposos; y además –si se trata de regiones en las que se ha publicado la ley de Trento– con tal de que no se pueda fácilmente acudir a un misionero. Pero el matrimonio sería nulo, en el caso de que los contrayentes, o uno de ellos, al realizar esas ceremonias de los usos patrios, no tuviera verdadera intención o voluntad de contraer de presente.
1860 08 22 0001
[1.–] S. C. resp. Matrimonium firmum ac validum consistere quoties nutus, vel caeremoniae coram testibus praestitae, iuxta communem regionis existimationem, mutuum sponsorum de praesenti consensum sufficienter exprimunt; et aliunde (si sermo sit de locis in quibus tridentina lex publicata est) missionarius commode haberi nequeat. Quod si contrahentes, vel eorum alter, in caeremoniis patrio more habitis, intentionem seu voluntatem contrahendi de praesenti vere non habuerint, matrimonium esse nullum.
[CICF 4, 238]