[0305] • SAN PÍO X, 1903-1914 • EL MATRIMONIO, LA CIVILIZACIÓN Y LA LEY NATURAL
De la Carta Encíclica Iucunda sane –con ocasión del centenario de san Gregorio Magno–, 4 marzo 1904
1904 03 04 0019
[19.–][...] Cuando se suprime a Dios, no se respetan las leyes civiles ni las instituciones necesarias, se desprecia la justicia y se pisotea hasta la misma libertad que es un derecho natural; se llega al extremo de disolver la unidad de la familia, que es el primer y más firme fundamento de la sociedad civil. Por lo que es muy difícil proporcionar a estos tiempos, tan hostiles a Cristo, esos remedios tan eficaces que Él entregó a su Iglesia a fin de orientar a los pueblos en el desempeño de su misión.
1904 03 04 0033
[33.–] En lo que se refiere a las costumbres, el Señor, Salvador nuestro, nos propone, como ejemplo supremo de perfección, a su Padre (1), a la misma bondad divina. Y ¿quién no ve los incentivos que se presentan a partir de aquí para que la ley natural, inscrita en los corazones de los hombres, se cumpla cada vez con más perfección y profundidad, de manera que el individuo, la familia, y toda la sociedad humana gocen de una mayor felicidad? Fue realmente esta fuerza la que transformó en hombres civilizados a los bárbaros, la que reivindicó la dignidad de la mujer, la que acabó con la esclavitud, e instauró un orden nuevo, después de romper las cadenas con las que estaban atadas las diversas clases de ciudadanos, la que devolvió la justicia, promulgó la verdadera libertad y veló por la paz, tanto familiar como pública.
1. Matth. V, 48.
1904 03 04 0019
[19.–][...] Amoto Deo, nulla civitatis legibus, nulla vel necessariis institutis constat reverentia, iustitia contemnitur, ipsa opprimitur quae iuris est naturalis libertas; eo usque devenitur, ut domesticae societatis compages, civilis coniunctionis primum fundamentum atque firmissimum, dissolvatur. Quo fit ut, infensis hisce Christo temporibus, difficilius aptentur efficacia remedia, quae ad populos in officio continendos Ecclesiae suae ipse comparavit.
1904 03 04 0033
[33.–] Quae autem de moribus disciplinae sunt, quandoquidem Servator Dominus supremum nobis perfectionis exemplar divinam ipsam bonitatem proponat, Patrem suum (1), eccui non patet, quanta inde incitamenta illis addantur, ut insculpta in omnium animis naturae lex altius et perfectius retineatur, adeoque tum singuli, tum domestica societas, tum denique hominum universa communitas prosperiore vita fruantur? Fuit ista profecto vis quae barbaros homines ex ferocitate ad humanitatem transtulit, mulieris proiectam dignitatem vindicavit, servitutis iugum excussit, ordinem, remissis cum aequitate vinculis quibus variae civium conditiones invicem continentur, instauravit, iura restituit, veram animi libertatem promulgavit domesticae ac publicae tranquillitati tuto prospexit.
[ASS 36 (1903/04), 522, 528]
1. Matth. V, 48.