[1210] • JUAN PABLO II (1978-2005) • PASTORAL EN FAVOR DE LA FAMILIA
Del Discurso Dierbare broeders, al Clero y a los Colaboradores Pastorales, en el Centro de Congresos de Utrecht (Holanda), 12 mayo 1985
1985 05 12 0007
7. Un segundo sector de compromiso, que deseo subrayar, es el de la pastoral en favor de la familia. He manifestado ya en otras ocasiones la convicción de que el futuro de la evangelización depende en gran parte de la “Iglesia doméstica”: tal como sea la familia, serán los fieles de la Iglesia de mañana. El tema se ha afrontado en el Sínodo de los Obispos de 1980, que trató de esto con profunda sensibilidad pastoral, ofreciendo una rica cantidad de enseñanzas y orientaciones, que luego he presentado al Pueblo de Dios con la Exhortación Apostólica Familiaris consortio. Deseo que en toda la Iglesia se trabaje diligentemente según las líneas indicadas en dicho Documento. Sé que ya se hace mucho en vuestras parroquias para ayuda de la familia en los varios momentos de su camino. A la vez que expreso mi aprecio por las iniciativas ya realizadas, os exhorto a perseverar con generosidad en un sector pastoral tan urgente, estudiando las formas de intervención que resulten más eficaces para ayudar a las jóvenes parejas, primero a comprender, y luego a vivir en plenitud el designio de Dios sobre el amor humano. Empresa nada fácil, si se consideran las no leves deformaciones que sobre tal designio se han difundido activamente por varios “centros de opinión” del mundo actual. La dificultad de la tarea, sin embargo, no debe llevar al desaliento: el creyente sabe que puede contar con la ayuda de Dios en una causa que toca tan de cerca la dignidad del hombre y su terreno y eterno destino.
En el contexto de la familia me urge, finalmente, señalar a vuestro celo, queridísimos hermanos y hermanas, un tercer objetivo pastoral: el contexto social de hoy parece exigir un compromiso particularmente decisivo por parte de cada persona de buena voluntad en defensa de la vida, desde el primer florecer en el seno materno hasta el último aliento del inevitable ocaso. Quizá nunca como hoy, ante un mundo que cede cada vez más a la fascinación tenebrosa de una cultura de la violencia y de la muerte, los cristianos están llamados a dar testimonio de su fe en un Dios “no de muertos, sino de vivos, porque para Él todos viven” (Lc 20, 38). Uno de los servicios más importantes que la Iglesia puede prestar al mundo está en esto precisamente: promover con el testimonio de la palabra y del ejemplo una auténtica cultura de la vida.
[DP (1985), 138]
1985 05 12 0007
7. Op de tweede plaats wil ik de inzet voor de gezinspastoral onderstrepen. Bij andere gelegenheden heb ik reeds de overtuiging uitgedrukt, dat de toekomst van de evangelisatie grotendeels afhangt van de “huiskerk”. De gelovigen van de Kerk van morgen zullen zijn, zoals het gezin zal zijn. De bisschoppensynode van 1980 heeft dit thema met diep pastoraal aanvoelen behandeld. Zij heeft een rijke oogst aan richtlijnen en ondderricht opgeleverd, welke ik vervolgens aan het volk Gods aangeboden heb in de apostolische exhortatie “De gemeenschap vam het gezin”. Ik hoop dat men zich overal in de Kerk krachtig inzet volgens de richtlijnen van dit document. Ik weet, dat er in uw parochies al veel gedaan wordt om het gezin op verschillende punten van zijn weg bij te staan. Ik druk mijn waardering uit voor de initiatieven, die reeds uitgevoerd worden. En ik wek op met edelmoedigheid te volharden in deze zo dringende pastorale taak en te zoeken naar de meest doeltreffende wijzen, waarop men jonge echtparen kan helpen om het plan van God met de menselijke liefde te begrijpen en vervolgens ten volle te verwerkelijken. Deze taak is niet gemakkelijk, gezien de ernstige misvormingen van dit plan, die door verschillende “bronnen van informatie” in de huidige wereld worden verspreid. Maar dat de taak moeilijk is, moet niet leiden tot ontmoediging: de gelovige weet, dat hij op de hulp van God kan rekenen in een zaak, die zozeer de waardigheid en de aardse en eeuwige bestemming van de mens raakt.
Tenslotte wil ik graag in het kader van het gezin aan uw ijver een derde pastorale doelstelling voorhouden, dierbare broeders en zusters. De huidige maatschappelijke kontekst lijkt van ieder, die van goede wil is, een bijzonder vastberaden inzet te vragen voor de verdediging van het leven, vanaf het eerste ontstaan in de moederschoot tot aan de laatste hartklop. Ten overstaan van een wereld, die steeds meer bezwijkt voor de duistere aantrekkingskracht van een cultuur van het geweld en van de dood, zijn de christenen wellicht meer dan ooit geroepen om te getuigen van hun geloof in een God, die “geen God van doden is, maar van levenden, want voor Hem zijn allen levend” (11). Een van de belangrijkste diensten, die de Kerk nu aan de wereld moet verlenen, is deze: met het getuigenis van het woord en het voorbeeld een authentieke cultuur van het leven bevorderen.
[Insegnamenti GP II, 8/1, 1291-1292]
11. Luc. 20, 38.